ندای عزیز

کاش شاعر بودم
تا غزلی می ساختم از چشمانت
و آنرا می آویختم در پیشگاه تاریخ
تا همگان بدانند که روزگاری
جلادانی سنگدل
مردمانی پرامید را
در دامن البرز پیر
به خون کشیدند

کاش شاعر بودم
تا این آتشی را که نگاهت
به دلهای جهانیان افکنده
در قالب حماسه ای
می سرودم
تا سرود کودکان آینده سرزمینم باشد
وقتی که نسیم رهایی
بر دامن البرز
وزیدن می گیرد
و پژواک ندای آزادی
گوش جلادانت را کر می کند

کاش شاعر بودم
کاش